ویژه سنی نیوز: اگر بخواهیم هر حکومتی را با معیارهای انسانی و ادیان آسمانی بسنجیم ، و ببینیم چه مقدار با آن مطابقت دارد ، باید به گفتار و اندیشه های بنیانگذاران و مسئولان آن حکومت و چگونگی رفتار زمامدارانش با مردم مراجعه نموده و بعد ببینیم تا چه اندازه مخصوصا وعده هایی که به مردم میدهند، و تا چه مقدار به آن جامه عمل میپوشانند. و با تیزبینی مشاهده شود که چگونه و با چه رفتار و اندیشه و قوانینی در روز های نخست پایه ریزی می شود تا بتوان بهتر درباه آینده آن حکومت و سرنوشت مردم زیر سلطه آن قضاوت نمود. که چه زیبا گفت شاعر:
خشت اول گر نهد معمار کج تا ثریا می رود دیوار کج
شاید بتوان در تعریف سیاست و حکومت چنین بیان نمود که ، هنر به بندگی در آوردن انسان ها به سوی خدا و تشکیل یک جامعه مبتنی بر عدالت ، آزادی، برادری ، برابری ، صلح و آرامش و رعایت حقوق هر انسان واعطای حقوق مادی و معنویشان به هر نژاد و زبان و قومیت و ملیت و مذهب و دینی که باشند « که البته تشکیل چنین جامعه ای از هر حکومت و شخصی بر نمیآید»،نه فن به بردگی در آوردن انسان ها به سوی خود و نه شیوه ای برای فریب و نیرنگ برای دیکتاتوری و خود رأیی ، ونه حیله ای برای چپاول و غارت ثروت های طبیعی خداد دادی و تبعیض در توزیع آن.
ولی دیکتاتورانی همچون خمینی و خامنه ای به خوبی و بهتر از هر دیکتاتورانی در تاریخ بشریت ثابت کردند که می توان از سیاست و با سوء استفاده نمودن از دین و مذهب و عقاید دینی مردم ، انسان ها را به بند بردگی و اسارت کشید و تا پایان عمرشان زمامدار حکومت باشند و برای حفظ مقام و حکومت شان دین را بهانه کرد ودست به هر کاری زد.
خمینی در حضور خبرنگاران در پاریس وسخنرانی 12 فروردین 1979 در بهشت زهراء قبل از انقلاب ، به ملت ایران وعده تشکیل حکومتی اسلامی که مبتنی است بر آزدای ، دموکراسی ، عدالت ، آزادی بیان و اندیشه ، آزادی قلم و مطبوعات ، آزادی تشکیل و فعالیت هر حزبی با هر عقیده ای ، اعطای حقوق مادی و معنوی به قومیت های ترک ، کرد ، عرب، بلوچ ، ترکمن و... به هر دین و مذهب و عقیده ای که باشند ، که به خاطر نژاد پرستی های دو حکومت پهلوی از آن محروم بودند و رفع هر گونه تبعیض از آنها ، محکوم کردن پدارنمان که به چه حقی برای ما تعیین تکلیف میکنند و تعیین سرنوشت هر ملتی به دست خودش هست. وعده زندگی مرفه اقتصادی به مردم ، تبدیل زندان ها به دانشگاه ها ، عدم قبول هر گونه مسئولیت در حکومت توسط خودش و آخوند ها ، و یکسان بودن هر کس در هر مقام و مسئو لیتی حتی خودش در برابر قانون ، ووو .... صدها وعده دیگر از تشکیل حکومت جمهوری اسلامی که نه تنها حقوق مردم و قومیت ها به عنوان انسان و حقوق بشردر آن رعایت می شود ، حتی حکومتی است مبتنی بر عدل الهی ، احکام اسلام ، رفتار ، رأفت ، اندیشه و سیره عملی پیامبر و اهل بیت علیهم السلام.
ولی پس از انقلاب ، ورق به گونه ای دیگر برای ملیت های ایران برگشت ، چون خمینی مصلحت را چیز دیگری دید . اگر حقوقدانانی همچون دکتر کاتوزیان که یکی از نویسندگان پیش نویس قانون اساسی بود ، می دانستند که قرار است بدعتی مذهبی سیاسی و حکومتی به نام ولایت فقیه در متن نهایی قانون اساسی گنجانده شود ، هرگز دست به قلم نمی بردن. شخص خمینی شد ، شخص اول حکومت و مافوق قانون و منسوب به مقامی شد به نام ولایت فقیه که نائب امام زمان و پیامبر است و ولایتش همان ولایت انبیاء که مخالفت با آن به معنی تکذیب ولایت انبیاء و ولایت امامت امامان بوده ومصداق محارب مع الله و مفسد فی الأرض و مجازات آن اعدام می باشد.+
خشت اول گر نهد معمار کج تا ثریا می رود دیوار کج
شاید بتوان در تعریف سیاست و حکومت چنین بیان نمود که ، هنر به بندگی در آوردن انسان ها به سوی خدا و تشکیل یک جامعه مبتنی بر عدالت ، آزادی، برادری ، برابری ، صلح و آرامش و رعایت حقوق هر انسان واعطای حقوق مادی و معنویشان به هر نژاد و زبان و قومیت و ملیت و مذهب و دینی که باشند « که البته تشکیل چنین جامعه ای از هر حکومت و شخصی بر نمیآید»،نه فن به بردگی در آوردن انسان ها به سوی خود و نه شیوه ای برای فریب و نیرنگ برای دیکتاتوری و خود رأیی ، ونه حیله ای برای چپاول و غارت ثروت های طبیعی خداد دادی و تبعیض در توزیع آن.
ولی دیکتاتورانی همچون خمینی و خامنه ای به خوبی و بهتر از هر دیکتاتورانی در تاریخ بشریت ثابت کردند که می توان از سیاست و با سوء استفاده نمودن از دین و مذهب و عقاید دینی مردم ، انسان ها را به بند بردگی و اسارت کشید و تا پایان عمرشان زمامدار حکومت باشند و برای حفظ مقام و حکومت شان دین را بهانه کرد ودست به هر کاری زد.
خمینی در حضور خبرنگاران در پاریس وسخنرانی 12 فروردین 1979 در بهشت زهراء قبل از انقلاب ، به ملت ایران وعده تشکیل حکومتی اسلامی که مبتنی است بر آزدای ، دموکراسی ، عدالت ، آزادی بیان و اندیشه ، آزادی قلم و مطبوعات ، آزادی تشکیل و فعالیت هر حزبی با هر عقیده ای ، اعطای حقوق مادی و معنوی به قومیت های ترک ، کرد ، عرب، بلوچ ، ترکمن و... به هر دین و مذهب و عقیده ای که باشند ، که به خاطر نژاد پرستی های دو حکومت پهلوی از آن محروم بودند و رفع هر گونه تبعیض از آنها ، محکوم کردن پدارنمان که به چه حقی برای ما تعیین تکلیف میکنند و تعیین سرنوشت هر ملتی به دست خودش هست. وعده زندگی مرفه اقتصادی به مردم ، تبدیل زندان ها به دانشگاه ها ، عدم قبول هر گونه مسئولیت در حکومت توسط خودش و آخوند ها ، و یکسان بودن هر کس در هر مقام و مسئو لیتی حتی خودش در برابر قانون ، ووو .... صدها وعده دیگر از تشکیل حکومت جمهوری اسلامی که نه تنها حقوق مردم و قومیت ها به عنوان انسان و حقوق بشردر آن رعایت می شود ، حتی حکومتی است مبتنی بر عدل الهی ، احکام اسلام ، رفتار ، رأفت ، اندیشه و سیره عملی پیامبر و اهل بیت علیهم السلام.
ولی پس از انقلاب ، ورق به گونه ای دیگر برای ملیت های ایران برگشت ، چون خمینی مصلحت را چیز دیگری دید . اگر حقوقدانانی همچون دکتر کاتوزیان که یکی از نویسندگان پیش نویس قانون اساسی بود ، می دانستند که قرار است بدعتی مذهبی سیاسی و حکومتی به نام ولایت فقیه در متن نهایی قانون اساسی گنجانده شود ، هرگز دست به قلم نمی بردن. شخص خمینی شد ، شخص اول حکومت و مافوق قانون و منسوب به مقامی شد به نام ولایت فقیه که نائب امام زمان و پیامبر است و ولایتش همان ولایت انبیاء که مخالفت با آن به معنی تکذیب ولایت انبیاء و ولایت امامت امامان بوده ومصداق محارب مع الله و مفسد فی الأرض و مجازات آن اعدام می باشد.+
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر