آن دوصوفی آن دودرویش رخت بر بستند ورفتند
آن دوسا لک آن دو عارف با هزاران درد رفتند
آن یکی نعمت دوران وان دگرسیف ما بود
کارشان ذکرودعا بود راهشان راه خدا بود
در حریم قلب آنان مهرها نور خدا بود
پاکی هر دو همیشه بر زبان مجاهدان بود
آنها شبها نخفتند کارشان ذکر و ریاضت
در ستیز با اهرمنها نور حق همراهشان بود
درستیز با شب پرستان از همه دنیا بریدند
سادگیها پیشه کردند رنگ آسایش ندیدند
کاخ ظالم را شکستند با وفا بر عهد ماندن
د
جامه شیطان دریدند مرگ با عزت خریدند
زنده بودن را بریدند زندگی را تازه کردند
تیغ شیطان هیچ نشناخت جانشان مغلوب خود کرد
سایه آن عاشقان رااز سر یاران بدر کرد
آری آنانند شهیدان سیف ونعمت دوران
نامشان پاینده بادا در همه عصر و بهاران
بیگمان هر دو بهشتی در بهشت جاودانند
قصر و فردوس برین است جایگاه آن عزیزان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر